Weet jij nog hoe jij je voelde toen jij je ‘Leer er maar mee leven’ diagnose kreeg?

Ik weet het nog goed… Ik kreeg de (1e) diagnose zo’n 20 jaar geleden… en… dat ik maar moest leren leven met de restklachten. De chronische pijn, overprikkeling en extreme vermoeidheid (om er een paar te noemen). Maar hoe dan!! Ik was geknakt. Als een tak die afbrak.

En die tak… die ben ik gaan koesteren en was lange tijd mijn houvast. In de hoop te kunnen helen. Ik probeerde van alles om ervoor te zorgen dat het goed ging met mijn tak! Ging me verdiepen in mijn klachten, onderging diverse soorten behandelingen en veranderde rigoureus mijn leefstijl, mijn voeding, ben gaan studeren en zoveel meer. En dat leverde betere tijden op, maar heb ook hele slechte tijden gekend. Toch bleef ik (onbewust) krampachtig vasthouden aan die tak en ben in dit proces de boom helemaal uit het oog verloren…

Hoe ik erachter kwam dat ik mij had geïdentificeerd met de afgebroken tak?

Als afsluiting van een wandeling in het bos met een groepje dames en een wandelcoach, kregen we de opdracht om rond te kijken en iets op te rapen dat onze aandacht trok én ze wilde weten waarom juist dit. En ik weet nog dat ik rond keek en dacht… wat dan??? En… ik had géén idee!!! Dus ging ik (zoals altijd) enorm mijn best doen. Maar… er kwam niets… Ik had geen idee wat op te rapen. Totdat de een na de ander liet zien wat ze gekozen had. En ik dacht… ik geef het op. Dan heb ik niks.

En net voordat ik aan de beurt was, werd mijn aandacht getrokken door een stok. Ik raapte ‘m op en…. wist gelijk wat deze stok mij te vertellen had. Want…. Ik voelde mij al die jaren al de tak! De tak die was afgebroken. Maar ik wist ook gelijk:

Ik ben niet die tak, ik ben de boom!!!!

Het gaf me zo’n groot inzicht ❤️ En deze stok/tak…. Die heb ik na al die jaren nog steeds en ligt in mijn praktijk. Om mij eraan te blijven herinneren dat ik de boom ben. Er is weliswaar een tak afgebroken, toch ben ik – de boom – blijven staan!

In de natuur is het niet anders. Als het stormt kan er een tak afbreken. Toch groeit en bloeit de boom verder. Past zich aan en herstelt zich. De vorm wordt niet meer zoals die was, toch maakt dat voor de boom niets uit om gewoon in haar kracht te blijven staan.

En dat ben ik gaan doen. De aandacht verleggen van de afgebroken tak, naar de boom. In mijn kracht gaan staan. Goed zorgen voor mezelf. En met goed zorgen bedoel ik het geheel van body én mind. Omdat daar de sleutel ligt voor herstel van je pijn en klachten! Van ‘Leer er maar mee leven’ naar VRIJ LEVEN!

Het herstel heb ik mogen ervaren en ik geniet er nog elke dag intens van. Met grote dankbaarheid! En dat gun ik jou ook! Je hoeft het niet alleen te doen, ik help je graag!

Tot slot heb ik nog een vraag voor jou?

Herken jij je in mijn verhaal? Wat is jouw houvast? Waar gaat jouw aandacht naar uit?  

De tak of de boom?